فرازی از صحیفه سجادیه
ستايش از آن خدای اوّل است كه هيچ اوّلی قبل از او نيست. و مخصوص خدای آخر است كه هيچ آخری بعد از او نيست. خدايی كه ديدگان هر بيننده ای از ديدنش قاصر و انديشه هر توصيف كننده ای از وصف او عاجز است.
ستايش، مخصوص خدايی است كه برای ما اخلاق نيكو و صفات حسنه را بر گزيد. و برای ما روزيهای پاكيزه ارزانی داشت و ما را بر همه آفريدگان برتری و فضيلت پايدار بخشيد. تا آنجا كه همه آفريدگان با قدرت كامل و عزّت الهی، مطيع و منقاد ما گرديدند.
پروردگارا، به لطف و احسان خويش ما را از عطای اهل جود و سخاوت بی نياز گردان و از وحشت و هراس آنكه خلق از ما بريدند كفايت فرما تا آنكه با بخشش و احسان تو، رغبتی به عطای كسی نداشته باشيم. و با وجود فضل و بخشش تو از كسی نهراسيم.
بار الها آنكه تو دوست و ياورش باشی هرگز از متاركه خلق ضرری نمی بيند و كسی را كه تو بر او كرم كنی و عطا بخشی، منع و حرمان ديگران، زيانی بدو نرساند و هر كه را تو هدايت كنی، اضلال و رهزنی گمره كنندگان گمراهش نتواند كرد
پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و سلامت دلهای ما را در ياد عظمت خود قرار ده و آسايش تن و صحت بدن ما را به شكر نعمت و سپاسگزاری خود بدار و آزادی زبان ما را در راه وصف نعمتها و احسان خويش قرار بده.
پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود فرست و ما را از آنان قرار ده كه خلق را به سوی تو دعوت می كنند و از آنان مقرّر فرما كه بندگان را به درگاه تو هدايت و راهنمايی می كنند و ما را از بهترين خاصان نزد خود بگردان ای مهربانترين مهربانان.
گرعشق نبودی وغم عشق نبودی/چندین سخن نغز که گفتی که شنودی/ورباد نبودی که سرزلف ربودی/رخساره ی معشوق به عاشق که نمودی