تقديم به دوستان عزيز

             حالیـا مــصلحـت وقـت در آن مــی‌بیـــم

                        که کشم رخت به میخانه و خوش  بنشینــم  

              جام می گــــیرم و از اهـــل ریا دور شــوم

                          یعنـــی  از  اهـــل جهـان پاکــدلی بگزینم

غزلي از خواجه حافظ شيرازي

بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

که تاب من به جهان طره فلانی داد

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا

درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

شکسته وار به درگاهت آمدم که طبیب

به مومیایی لطف توام نشانی داد

               تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش

                 که دست دادش و یاری ناتوانی داد

                  برو معالجه خود کن ای نصیحتگو

                شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد

               گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت

                دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد

ازمجموعه غزليات حافظ شيرازي

 ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست

حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او

عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست

می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش

گر چه در شیوه گری هر مژه‌اش قتالیست

ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر

وه که در کار غریبان عجبت اهمالیست

بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد

که دهان تو در این نکته خوش استدلالیست

مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد

نیت خیر مگردان که مبارک فالیست

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست